پروانه بزرگ مونارک، دارای رنگ های زیبایی است که به راحتی از روی خطوط نارنجی و مشکی و نقاط سفید تشخیص داده می شود.این جانداران در شمال مرکز و جنوب امریک و همینطور استرالیا و بعضی جزایر اقیانوس آرام، هند و غرب اروپا زندگی می کنند.طول بال های مونارک قهوه ای بالغ به حدود 13 سانتیمتر می رسد در حالی که به صورت میانگین 10 سانتیتر است.  این پروانه دارای رنگ نارنجی با رگ های سیاه و حاشیه های سیاه رنگ با دانه های سفید رنگ می باشد.ماده ها دارای رگ های سیاه رنگ ضخیم تری می باشند.

 شکل ظاهری پروانه مونارک

 رنگ های درخشان مونارک به شکارچیان می گوید: من را نخورید من سمی هستم.مونارک سم خود را از گیاه استبرق می گیرد که تنها منبع غذایی آن ها در مرحله کرمی شکل است. حیواناتی که مونارک را میخورند معمولا نمی میرند اما احساس بیماری کافی است که آن ها در آینده از این پروانه دوری کنند.

شگفت انگیزترین ویژگی مونارک مهاجرت بزرگ و طولانی هر ساله آن ها از شمال کشور امریکا است. هر سال با شروع فصل پاییز و نزدیک شدن سرما میلیون ها پروانه مونارک، جایگاه های خود را در کانادا و ایالات متحده ترک کرده و به سمت جنوب پرواز می کنند و این کار را ادامه می دهند تا به کالیفرنیا یا مرکز مکزیک برسند مسیر بیش از 3200 کیلومتر.پروانه دوباره این مسیر را برمی گردند. این مهاجرت سالانه طی 5 نسل صورت می گیرد.

مسیر مهاجرت پروانه های مونارک

سئوال اساسی که برای دانشمندان پیش می آید اینست که این پروانه ها چگونه در این مسیر طولانی راه خود را پیدا می کنند؟

دانشمندان فعالیت نورون‌های شاخک و چشم شاه‌پروانه‌ها را مستقیما ثبت کنند و متوجه شدند که راهنمای جهت‌یابی پروانه های مونارک به تمامی به خورشید بستگی دارد- به جای خورشید در افق و اینکه چه زمانی از روز است.
به گفته پروفسور شلیزرمن "این به پروانه‌ها امکان می‌دهد با قطب‌نمای خورشیدی خود در تمام روز به سمت جنوب پرواز کنند."

پس از شناسایی مکانیسم جهت‌یابی شاه‌پروانه‌ها، پروفسور شلیزرمن این سیستم را بر اساس همان دو مکانیسم شبیه‌سازی کرد؛ "یکی نورون‌های 'ساعت' در شاخک پروانه و دیگری نورون‌های  جهت‌یاب در چشم پروانه که موقعیت خورشید را در آسمان رصد می‌کنند."
پروفسور شلیزرمن می‌گوید: این مدل شبیه‌ساز دو علامت را دریافت و آنها را با هم تطبیق می‌دهد تا به سیستم بگوید برای باقی ماندن در مسیر درست به چه تغییر جهتی نیاز است.